فیلم مستندی بنام زنان افغان، زندانی با چهرهءنمایان بتاریخ 30 مارچ 10 حمل از ورای تیلویزیون فرانسوی

جهت فرار از خشونت های خانوادگی و ازدواج های اجباری در کشور، تعدادی از زنان با اولادهایشان منزل خود را ترک می کنند. بعضی شان قبل از آنکه به خانه های اَمن برای زنان پناه برده بتوانند، دستگیر می شوند. عمل فرار از منزل یک "جرم اخلاقی" پنداشته شده و عاملین آن به جزای شانزده سال حبس محکوم شده می توانند. در زندان ولایت تخار 500 نفر مرد و همچنان 40 نفر زن با 34 تن اولاد هایشان در یک تعمیرِ جداگانه چهار اتاقه محبوس اند... .

گفتگوهای پیهم و طاقت فرسا ...

شرح مشاهدات دلخراش سه زنِ زندانی بنام های سارا، سیما و نجیبه که از سال ها بدینسو در محبس محصور اند، محتوای این فیلم مستند را غناء می بخشد. این زنان یکبار گرفتار در زندان، با ترک پوشیدن چادری صدای خود را بازیافته و به گفتار می آیند. سارا به جرم اینکه به ازدواج اجباری تن نداده و خواهان زندگی با شخصی مورد علاقه اش شده بود، توقیف شد. فعلاً، مرد مذکور نیز در قید زندان است. سیما بخاطر خشونت شوهراش پا بفرار نهاده و محکوم به 15 سال حبس گردید. بالاخره نجیبه هم شوهر خشن اش را رها کرده، ولی در زندان مجبور به فروش طفل اش گردید، زیرا توان اعاشهء جگرگوشه اش را نداشت. از جانبی این زنان در هراسند که بعد از خلاصی از زندان شاید از سوی اقارب شوهر شان مورد شکنجه قرار گرفته و حتی با مرگ مواجه شوند ؛ از سوی دیگر نمی دانند که با نداشتن سرپناهی، با اطفال خود بکجا رو آورند.

فیلم مستندی بنام زنان افغان، زندانی با چهرهءنمایان چندین بار از سوی اِمی ایوارد 2014 برگزیده شده و برندهء جوایز گردیده است. فیلم مذکور نشان می دهد چگونه در افغانستانی بعد از دورهء طالبان، از مفهوم "جرایم اخلاقی" به قصد تسلط بر زنان استفاده بعمل می آید. این فیلم به تمامی افراد ذیدخل مسئله که در محبس با آنها ملاقات صورت پذیرفته، از زندانبانان گرفته تا پایوازان، حق اظهار بیان داده شده است. دو کارگردانِ سویدنی ایرانی الاصل فیلم، بعد از گفتگوهای پیهم و طاقت فرسا با مسئولین این نهاد عدلی، موفق شدند تا کمرهء فیلمبرداری را در داخل زندان نصب نمایند.